Βραδινός συντονισμός

Παραδόθηκες και ρίσκαρες. Μέσα στη χούφτα σου ο,τι και όσα μέχρι τώρα είχες κερδίσει. Για μια στιγμή σε συνεπήρε το συναίσθημα της νίκης και έπειτα ... σιωπή. Το πόρισμα άμεσο και σκληρό. Χάσατε. Έμεινες εκεί μετέωρος με το αίμα στις φλέβες σου παγωμένο από το φόβο. Χάσατε.
Σου πήρε ώρα να βρεις το κουράγιο να κρεμάσεις στα χείλη σου ένα χαμόγελο, μέσα σου όμως ;
Ήθελες αέρα, θόλωσες και πιέστηκες τόσο πολύ που τελικά όρμηξες στην πόρτα. Τελευταίο σου υπάρχων ένα κασκόλ, θα έμενε για πάντα εκεί. Δεν σκέφτηκες καν. Όρμηξες στην πόρτα και ο κρύος αυτός αέρας που γέμισε τα πνευμόνια σου, ένιωσες να είναι λυτρωτικός. Τα μάτια σου δάκρυσαν. Αν σε ρωτούσαν θα έλεγες από την διαφορά θερμοκρασίας. Αν ήξεραν να σε δουν, φώναζες και φώναζες δυνατά, εγωισμός ...
Ένας εγωισμός που πάντα σε θολώνει και σε κάνει να χάνεσαι, καταστρώνοντας τα δικά σου σχέδια για το μέλλον. Χωρίς όμως ποτέ να υπολογίσεις τις συνέπειες. Το μέγιστο αυτό αντίτιμο των επιλογών. Των δικών σου, των δικών μου. Τις συνέπειες της ζωής.
Ξεκίνησες να περπατάς. Άτσαλα και παιδικά προκάλεσες δυσαρμονία στο πλήθος. Δεν το καταλάβαινες αλλά είχες ανάγκη το βλέμμα τους. Μέσα από εκεί πάσχιζες να στυλώσεις την ύπαρξη σου και να μορφοποιηθείς. Καθρέφτης τα απέναντι μάτια. Είσαι όμως έτοιμος να δεις αυτό που καθρεφτίζουν ;Μπορείς να νιώσεις ότι το συναίσθημα που σου επιστρέφουν είναι το συναίσθημα που εσύ ο ίδιος κουβαλάς μέσα σου ; Λύπη, χαρά, θυμός, απογοήτευση, επιβράβευση. Όλα εκεί ..
Στα μάτια των περαστικών, στα μάτια τα δικά σου  έτσι όπως χωρίς προειδοποίηση καθρεφτίζονται στις βιτρίνες των καταστημάτων στο δικό σου αποψινό ταξίδι της φυγής. Μια ανάγκη που απόψε σε ζορίζει και σε αναγκάζει να αλλάξεις τη ρήση του Ερμή " Ως πάνω έτσι και κάτω ".  Απόψε δεν έχει πάνω. Το βλέμμα σου βάρυνε σιγά σιγά και κόλλησε κάτω. Κάποιος θα πει στο πάτωμα, στα παπούτσια σου. Εσύ θα πεις στον συμβιβασμό, στην υποταγή. Νιώθεις ότι λύγισες και αρχίζεις να σε χάνεις. Χάνεις την πίστη του πάνω ...
Τα μάτια σου εξακολουθούν  να παραμένουν πεισματικά υγρά, όσο συχνά και αν τα σκουπίζεις. Και συνεχίζεις να περπατάς. Εκεί ανάμεσα στο πλήθος, σε ένα από τα πιο γεμάτα σημεία του πλανήτη. Και νιώθεις ότι απλά σέρνεσαι και είσαι μόνος, ολομόναχος και είσαι από άλλο πλανήτη. Αφόρητη μοναξιά φίλε να μην μπορείς να διασταυρώσεις το βλέμμα σου με εσένα.
Και εκεί περπατώντας, χωρίς συναίσθηση φτάνεις μπροστά σε ένα ρυθμό πρωτόγνωρο. Ντυμένο τη σοφία που ο χρόνος κουβαλά αέναα μέσα από ένα μυστικό τάγμα που έχει ένα και μοναδικό δικό του τρόπο να μυεί και να συγκινεί όσους είναι έτοιμοι να χάσουν και να αποδεχτούν το τίποτα. Έχει όνομα και είναι μουσική. Είναι ρυθμός, είναι παλμός, είναι δόνηση. Στέκεις απέναντι και παρατηρείς όλο αυτό το τελετουργικό που με τον πιο ιερό τρόπο η ίδια η ζωή φωνάζει μέσα από το πάθος που κινεί δύο χέρια πάνω σε ένα τύμπανο. Δύο συνηθισμένα χέρια και ένα συνηθισμένο τύμπανο. Μία πρωτόγνωρη όμως μουσική. Η φωνή βραχνή και περίεργη μέσα από την εκφορά ενός λόγου ακατανόητου. Μία γλώσσα διαφορετική. Δεν ξέρεις τι φωνάζει, δεν μπορείς να καταλάβεις τι μεταδίδει πίσω από τις στεγασμένες πόρτες της ψυχής του.
Όμως να που η ανάσα σου άρχισε να γίνεται πιο ανεκτή. Το μυαλό σου και οι σκέψεις σου με ένα περίεργο τρόπο έγιναν σε μία στιγμή πιο ανάλαφρα και ανεκτά. Όλα πιο κοντά στην ανοχή, στην παραδοχή της ανικανότητας ...
Ένιωσες το πόδι σου να συντονίζεται και την ψυχή σου να προσπαθεί να τραγουδήσει και να βγάλει μια κραυγή, ωθούμενη από την μουσική, να υπάρξει. Προδοσία, αυτή ήταν η λέξη που σου ήρθε. Με πρόδωσαν .
Πήρες μία κιμωλία και εκεί ανάμεσα στον κόσμο έσκυψες μπροστά από τον τύπο με τα άσπρα μαλλιά και αυτή την τόσο περίεργη τρέλα στο βλέμμα και έγραψες, "Με πρόδωσαν ".
Έκανες ένα βήμα πίσω και άφησες να πέσει από τα μάτια σου μια καλύπτρα που ώρα τώρα φορούσες και σε έκανε τυφλό και ανίκανο να κατανοήσεις. Μια καλύπτρα που όλοι λίγο πολύ φοράμε και λέγεται θυμός.
Με πρόδωσαν. Αυτό έμεινες να κοιτάς με αυταρέσκεια και να νιώθεις σιγά σιγά ότι επιστρέφει η δύναμη και η ορμή σου.
Χωρίς προειδοποίηση, ακριβώς εκείνη τη στιγμή η μουσική σταμάτησε. Ο κόσμος σταμάτησε, η ροή του κόσμου, η βουή ... τα πάντα σταμάτησαν. Σαν μια εικόνα στην οθόνη ενός υπολογιστή που κράσαρε. Και τότε έγινε κάτι που σου άλλαξε τη ζωή. Το σημείο εκείνο της ανθρώπινης σου μύησης που λαμβάνεις λέξεις και χειραψίες και νοήματα. Ο πολύχρονος τούτος γέρος που σε συντόνισε στο ρυθμό του, σηκώθηκε όρθιος και αφού σε κοίταξε, απελευθέρωσε ένα χαμόγελο τόσο λαμπερό που σε τύφλωσε. Έκανε δύο βήματα και ενώ εσύ προσπαθούσες να ξαναβρείς το φως σου, με τη δική του κιμωλία έγραψε κάτι στην δική σου λέξη. Δευτερόλεπτα μετά  επανήλθες. Επανήλθε και ο κόσμος και η βουή και η ροή και η μουσική. Πήρες μια βαθιά ανάσα και κοίταξες κάτω. "Με πρόδωσαν ". Αυτό είχες γράψει. Όμως τώρα το τελευταίο ν ήταν μέσα σε ένα τετράγωνο. Σαν αποσπασμένο από την αρχική λέξη να δηλώνει πλέον την ενεργητικότητα της πράξης μέσα από ένα √ μέσα σε ένα τετράγωνο.
Θυμήθηκες το κασκόλ σου. Όχι δεν έβαλε κρύο, εσύ ανατρίχιασες."Με πρόδωσα √ ".Κοίταξες την λέξη και αμέσως τα μάτια σου έψαξαν τα μάτια του γέροντα. Ήταν εκεί από ώρα και σε περίμεναν. Προσπέρασες την τρέλα που είχε στήσει παγίδα για τους άμυαλους και είδες αγάπη και ηρεμία. Έγνεψες χαμογελώντας και ξεκίνησες να απομακρύνεσαι.
Ήταν πλέον όλα ξεκάθαρα. Μόνο εσύ μπορείς να σε προδώσεις. Όταν δεν καταλαβαίνεις ότι πριν κάνεις μια επιλογή θα πρέπει να έχεις μέσα σου αποδεχτεί όλες τις συνέπειες. Ουσιαστικά και τίμια. Έχασα, σκέφτηκες μετά από ώρα. Έχασα και προδόθηκα γιατί δεν σκέφτηκα την ήττα.
Μεγαλώνοντας έμαθες ότι είναι εχθρός σου. Όμως φίλε μου απόψε έμαθες ότι η αποδοχή της ήττας μας εξελίσσει. Μας γεμίζει δύναμη και κατανόηση.
Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις. Σου ήρθε στο μυαλό και χαμογέλασες. Σε βοήθησε να καταλάβεις γιατί όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι μέχρι τώρα στη ζωή σου, ποτέ δεν σε πίεσαν ή προσπάθησαν να σου δείξουν. Η κατανόηση της ζωής περνά πάντα μέσα από την εμπειρία. Η κατανόηση του εαυτού μας περνά πάντα μέσα από τα λάθη μας και την αποδοχή τους.
Παραδόθηκες και ρίσκαρες και έχασες ο,τι και όσα είχες.
Όμως απόψε φιλέ μου αγαπημένε ένιωσες αυτό που μέχρι τώρα υπήρχε σαν νόημα με λέξεις και όμορφες εικόνες. Έχασες αλλά δεν ηττήθηκες ...
Αύριο είναι μια καινούργια μέρα και θα τα φτιάξεις όλα από την αρχή.